قابلت واحد صحبي ف قعده مع بعض واتكلمنا ف الموضوع اللى كاتبه هنا ف المنتدى
هو كليه اداب قسم لغه عربيه جامعه المنيا وقالى انا كاتب شعر بالعاميه عن الاخلاق والاحترام
قلتله على طول هاته انت كده بتثبت كلامى مليون الميه .. الراجل مش اتأخر عليا بصراحه
الشعر
الاخلاق .
بأخلاقنا نسود العالم
ونخلى الدنيا عمار
لو نصون فى يوم لسانا
هنعيش على طول احرار
ونخلى العالم كله يصفى
ونعيش من غير اضرار
لو بطلنا شتيمه وسباب
نبقى دايما فى الله احباب
ويحب الانسان الانسان
ولا نشعر اننا اغراب
ياما وياما كتير ناس
اتذلوا وعاشوا بدون احساس
لانهم كانوا دايما بيسبوا
ويخوضوا فى اعراض الناس
لو بطلنا نشتم بعضنا
تبقى الدنيا حلوه فى عنينا
ونشوف الدنيا بقيت اجمل
ولسانا بدل ما يوطينا يعلينا
الشيطان دا قوى شويه
بس هزيمته حاجه عاديه
بالهمه ننتصر عليه
ونجيب عاليه واطيه
والاخلاق دايما هتعيش
ولفظ تانى بذئ تانى ما فيش
ولا يوم بذائه تتقال
والدنيا هتبقى عال العال
______________
فعلا انا حسيت ان صحبي ده قرى اللى فى دماغى وكتبلى الابيات دى واحنا قاعدين مع بعض
بصراحه انا اطلق عليه ( شاعر العاميه الصغير )
هو اسمه ( محمود نصار ) .. ده صديقى وبيألف زى حلاتى بس هو ف الشعر وانا ف السياسه
ويارب اللى احنا بنعمله يجيب فايدته يارب
ويارب يعجبكوا الشعر زى ما هو عجبنى بطريقه غريبه جدا .. وانا استأذنت منه انى هضمه تبع سلسله قررت ان اكون محترما ..